Dochter van het moeras van Karen Dionne. Een thriller waar ik al langere tijd naar uit keek, omdat ik veel goede geluiden hoorde! Dan is het natuurlijk altijd nog maar de vraag of het boek aan de hoge verwachtingen voldoet. Ik wil Uitgeverij de Fonteinbedanken voor dit recensie-exemplaar. De recensie lees je hieronder!
Helena’s moeder is als tiener ontvoerd en in een afgelegen hut diep in het moerasgebied bij Michigan vastgehouden. Geen elektriciteit of stromend water, geen mensen in de buurt. Helena, die twee jaar later geboren werd, hield van het leven daar: jagen, vissen, één zijn met de natuur. Ondanks haar vaders temperament en vaak brute gedrag, hield ze van hem. Tot het moment dat ze ontdekte hoe wreed hij werkelijk was.
Twintig jaar later heeft Helena een stabiel leven opgebouwd. Maar dan ontsnapt haar vader uit de gevangenis. Hij houdt zich waarschijnlijk schuil in het moerasgebied dat hij als geen ander kent. De politie zet een grote klopjacht in, maar Helena weet dat die geen schijn van kans maakt. Zij is de enige die haar vader kan vinden, want zij heeft de geheimen van het moerasgebied juist van hém geleerd.
Dit boek heeft mij verrast. Ik ben echt onder de indruk van dit boek. Ik zal je vertellen waarom.
Het verhaal lijkt alsof het waargebeurd is, ik heb al gezocht op internet of het misschien gebaseerd was op een waargebeurd verhaal. Het perspectief is erg boeiend: je leest de ervaringen van het kind van een man die een minderjarig meisje heeft ontvoerd en samen met haar een kind heeft gekregen: Helena.
Daarnaast vind ik het aspect dat een sprookje van Hans Christian Andersen, namelijk de Dochter van de moeraskoning, aan elk hoofdstuk vooraf gaat erg goed gedaan.
De omschrijvingen van het leven in de wildernis voelde voor mij heel echt aan, het was soms alsof ik zelf de hoofdpersoon was. Je kunt merken dat de schrijfster, Karen, hier ervaring mee heeft. Helena’s verhaal komt vrij objectief over; ze wil niet per se haar vader zwart maken, maar ze probeert de gebeurtenissen die ze heeft meegemaakt te beschrijven voor buitenstaanders. In het begin had ik zelf nog sympathie voor haar vader, aangezien Helena beschrijft dat haar vader erg belangrijk voor haar was. Maar naarmate het verhaal vordert krijg je steeds meer een ander beeld van hem te zien.
De boodschap die ik uit dit boek haal is dat ondanks de manier waarop je opgroeit, je altijd nog zelf keuzes kunt maken hoe je je leven wilt leiden. Daarentegen komt ook naar voren dat sommige dingen ‘ingebakken’ zitten. Zaken die voor jou heel normaal zijn omdat je, zeker als kind, niet beter weet. Treffende situaties worden door de schrijfster goed opgeschreven, zoals het handen schudden als je iemand voor het eerst ontmoet. Voor iemand die opgroeit in het moeras met alleen haar ouders, zijn dit gekke gewoontes.
Bijzonder uitgelicht vind ik het feit dat iedereen anders bepaalde situaties omgaat. Elk persoon heeft zijn of haar eigen methode en probeert er het beste van te maken. Maar dit kan ook voor onbegrip tussen mensen onderling zorgen. Helena vraagt zich vaak af waarom haar moeder dingen heeft gedaan zoals ze ze heeft gedaan (bijvoorbeeld dat ze na een bepaalde tijd geen pogingen meer deed om te vluchten). Maar de genuanceerde blik van Helena op de hele situatie maakt dat het verhaal erg boeiend blijft.
De spanning bleef tot het einde erin zitten en het psychologische spelletje die werd gespeeld door haar vader maakte dat ik steeds verder wilde blijven lezen. Een echte page-turner, met een extra dimensie (de natuur!). Ik kan niet anders dan enthousiast zijn over dit boek en ik raad iedereen die enigszins van thrillers houd dit boek zeker aan!
★★★★★
Auteur: Karen Dionne
Prijs: 19,99
Uitgever: Uitgeverij de Fontein
Verschijningsdatum: 15 mei 2018
Aantal pagina’s: 302
Geen berichten