De maand oktober staat internationaal al jaren in het teken van borstkanker. Veel mensen krijgen te maken met borstkanker in zijn/haar omgeving, want 1 op de 7 vrouwen krijgt borstkanker. Dat is een enorm aantal! Ondanks dat ik het (gelukkig!) niet in mijn omgeving heb meegemaakt, wil ik toch aandacht hieraan besteden. Voor mijn stage afgelopen studiejaar mocht ik een bijdrage leveren aan een model die de borstkankerscreening o.a. in Nederland probeert te optimaliseren.
Het thema van dit jaar is borstkanker heeft veel gezichten. Elke vrouw en haar situatie is uniek. Ter ere hiervan wil ik graag met jullie het boek Hou me vast zoals ik was van Gaby Rasters met jullie bespreken. Claudia van Boekerij benaderde mij of ik door middel van dit boek aandacht zou willen besteden aan de borstkankermaand. Natuurlijk wil ik dat! Wil jij hier meer over weten en/of het borstkankervereniging steunen? Neem dan een kijkje op deze website.
Hou me vast zoals ik was
De vrolijke Jasmijn staat midden in het leven, net als haar zes vriendinnen. Ze delen lief, leed en de grote vragen met elkaar. Carrière, mannen, kinderwens: alles kan besproken worden bij een lekker taartje of een groot glas witte wijn. Geen van hen wil echt volwassen worden, maar als Jasmijn slecht nieuws krijgt, komt alles in een heel ander licht te staan: ze heeft borstkanker.
Na een borstamputatie en chemo probeert Jasmijn het leven weer op te pakken, maar haar oude energie lijkt ze maar niet terug te vinden. Gelukkig heeft ze veel steun aan haar vriendinnen, die ze via appjes op de hoogte houdt, met wie ze taartjes eet wanneer de controles goed zijn, en die de bruiloft met haar geliefde Ralf tot een extra bijzondere, intense dag maken. Maar net als ze zich veilig begint te wanen, vier jaar na de eerste diagnose, ontploft er een bom in haar leven. Ze is opnieuw ziek, en dit keer is er weinig reden tot optimisme.
Gaby Rasters heeft het leven van haar recent overleden vriendin als leidraad genomen voor het schrijven van dit boek. Zo is dit een zeer persoonlijke roman geworden die geen lezer onberoerd zal laten.
Aangrijpend
Dit verhaal is enorm ingrijpend, zeker als je weet dat dit boek gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. De emoties van degene die ziek is en de omgeving komen in dit boek heel sterk en realistisch naar voren. Soms las ik bepaalde passages met een brok in mijn keel. De diverse en complexe problematiek – sommige dingen had ik zelf nog niet bedacht – komt naar voren, waardoor het verhaal zeer realistisch overkomt.
De verschillende personages komen met hun uiteenlopende karakters goed naar voren. Iedere vriendin draagt op haar manier een steentje bij; de een gaat mee met de chemokuren, waar de ander een verjaardagsfeest mee helpt te organiseren. Dit is hoe in het in de realiteit ook is. Elke persoon heeft zijn/haar sterke kanten die naar voren komen in een nare situatie zoals deze.
Om nog even in te gaan op de schrijfstijl, deze was soms helaas een beetje oppervlakkig. Een uitspraak die soms in mijn gedachten kwam tijdens het lezen is de volgende: show, don’t tell. Nu lijkt me dit wel extra moeilijk om te bewerkstelligen als je je ook aan feiten wilt houden. Ik vind het daarom ook lastig om dit als kritiek punt aan te dragen, omdat ik zelf niet zo goed zou weten hoe je dit kunt voorkomen met het uitgangspunt zoals deze is gekozen.
Gaby Rasters weet een zeer persoonlijke situatie zo te vertalen, zodat het niet een-op-een hetzelfde is als haar eigen ervaring. Ze weet het toch in een aangrijpend verhaal te gieten waar menigeen zich mee kan identificeren.
Dit boek verdient alle aandacht, omdat het voor veel mensen herkenning zal bieden en wellicht ook troost. Tegelijkertijd is dit verhaal een ode aan het leven en een boodschap dat je van het leven moet genieten, elk moment weer.
Dit boek is wat mij betreft dan ook het hoogtepunt van de maand oktober!
★★★★☆
Auteur: Gaby Rasters
Prijs: 15,99
Uitgever: Boekerij
Verschijningsdatum: 13 september 2019
Aantal pagina’s: 272
Ik wil uitgeverij Boekerij bedanken voor dit recensie-exemplaar.
Geen berichten