Normale mensen van Sally Rooney: dit boek is zo vaak voorbij gekomen op mijn Instagram feed. Ik wilde graag weten of het de hype waard was, want de hype rondom dit boek was er zeker.
Van mijn vriend kreeg ik op Valentijnsdag dit jaar dit boek (hoe toepasselijk!). Tussen alle recensie-exemplaren door wilde ik dit boek graag oppakken. Op zondagmiddag ben ik begonnen en maandagochtend had ik hem uit, het kostte me ongeveer 3 uurtjes. In deze recensie lees je waarom ik niet het wauw-effect had wat veel andere lezers wel hadden.
Normale mensen
Marianne en Connell groeien op in hetzelfde stadje in landelijk Ierland. Dat is de enige overeenkomst; ze bevinden zich in verschillende werelden die slechts overlappen wanneer de moeder van Connell het huis van Marianne schoonmaakt. Connell is populair op de middelbare school; Marianne is liever alleen. Wanneer de twee in gesprek raken in de keuken van Mariannes huis, raken hun levens in een stroomversnelling. Als ze allebei naar het prestigieuze Trinity College in Dublin gaan, blijkt dat zich door de jaren heen een band heeft gevormd die nog lang stand zal houden.
Heel gewoontjes
Toen dit boek net uit kwam, zag ik alleen maar de groene kaft met twee mensen in een blikje op mijn Instagram feed voorbij komen. Over het algemeen werd dit boek erg goed beoordeeld; iedereen was er weg van. Afgelopen Valentijnsdag kreeg ik dit boek (toepasselijk op de dag van de liefde) van mijn vriend. Een paar weken daarna las ik een unpopulair opinion van @bealeest, iemand die ik heel serieus neem als het om recensies gaat. Uiteindelijk probeerde ik neutraal dit boek te gaan lezen. Na het lezen kwam ik er ook weer neutraal uit; het had geen wauw-effect op mij.
Allereerst moest ik de eerste tien pagina’s echt wennen aan de manier waarop het verhaal opgeschreven is. Er wordt geen gebruik gemaakt van leestekens om aan te geven wanneer een personage praat. Je moet je hoofd er goed bijhouden, want soms is het even bedenken wie wat zegt. Als je eenmaal in het verhaal zit, verloopt dit natuurlijker. Dat neemt niet weg dat de schrijfstijl van Sally soms wat tegenstrijdig was. Ik moest hardop lachen toen ik de zin tegenkwam (al op de 2e bladzijde van het boek) die Beatrix deelde op haar Instagram, dat is namelijk: ‘Hij steekt zijn handen in zijn zakken en onderdrukt een geërgerde zucht door hoorbaar in te ademen, zodat het toch als een zucht klinkt’. Tja, typisch.
De omschrijving van de struggles die jongeren meemaken wanneer ze in hun laatste jaar van hun middelbare school zitten en op zoek zijn naar de juiste studie, vond ik mooi. Hierin herkende ik mijn eigen zoektocht. De sociale situaties, vooral omdat het zo verschillend is tussen Marianne en Connell, zijn realistisch en interessant om te lezen. Je sociale afkomst heeft wel degelijk invloed op wat je mogelijkheden voor de toekomst zijn. Maar dit boek liet ook zien dat je als persoon veel zelf in de hand hebt. Dat was vooral te merken aan het omslagpunt van hoe de verhoudingen tussen personages op de middelbare school waren ten opzichte van hoe deze verhoudingen in Dublin zich vervormde.
Zoals ik al eerder heb genoemd bij 1e indruk, kon ik me niet echt goed identificeren met Marianne. Haar persoonlijkheid snap ik niet zo goed en het, tot het extreme toe, filosoferen kan ik me niet in vinden. Ondanks dat ik best filosofisch ben ingesteld en ik met mijn vriend ook wel bijzondere gesprekken heb over de meest basale dingen. Het voelde een beetje uit zijn verband getrokken in dit boek. Daarentegen had ik meer gevoel bij Connell, totdat hij weer in contact kwam met Marianne.
Ik heb het idee dat de bedoeling van de schrijfster was om aan te geven dat liefde niet vanzelfsprekend is, ondanks dat liefde er voor elkaar is. Een relatie aangaan en kunnen standhouden brengt zijn moeilijkheden met zich mee. Dit vond ik in eerste instantie mooi uitgewerkt, totdat het teveel back-and-forth spelletje werd. Het jojo-effect was te groot voor mij en aan het einde bleef ik achter met het gevoel: wat is er eigenlijk gebeurd in dit boek? Wat is het moraal van het verhaal?
Misschien is dit juist wel de bedoeling van Sally Rooney, maar om deze redenen geef ik het boek 3 sterren.
Een reden om iets niet te doen is altijd makkelijk te vinden.
sally rooney
★★★☆☆
Auteur: Sally Rooney
Prijs: 20,99
Uitgever: Ambo|Anthos uitgevers
Verschijningsdatum: 12 februari 2019
Aantal pagina’s: 253
Geen berichten